นักวิจัยพบว่าตั้งแต่ปี 2000 การเพิ่มขึ้นของราคาในแต่ละปีนั้นคิดเป็น 91% ของการใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพของประเทศซึ่งเพิ่มขึ้น 2.7 ล้านล้านดอลลาร์ในปี 2554

“ นั่นเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจ” ดร. แฮมิลตันโมเสสนักวิจัยจากคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยจอห์นฮอปกิ้นส์กล่าวในบัลติมอร์ บ่อยครั้งที่เขาตั้งข้อสังเกตว่าผู้คนชี้ไปที่ประชากรสูงอายุหรือแพทย์สั่งการทดสอบและการรักษามากเกินไปเนื่องจากปัจจัยหลักที่ผลักดันให้ค่าใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพพุ่งสูงขึ้น

“ ฉันคิดว่าต้นกำเนิดของความเข้าใจผิดนั้นมาจากการทำให้เกิดปัญหาทางการเมือง” โมเสสกล่าวซึ่งเป็นประธานของ Alerion Institute ซึ่งตั้งอยู่ในรัฐเวอร์จิเนียกล่าวด้วย

บริษัท ที่ปรึกษา.

การศึกษาใหม่รายงานใน สมุดรายวันของสมาคมการแพทย์อเมริกัน เมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายนเป็นความพยายามที่จะเพิ่มข้อมูลที่เกิดขึ้นจริงในการอภิปราย

ในบรรยากาศทางการเมืองในปัจจุบันโมเสสกล่าวว่า “การอภิปรายอย่างมีเหตุผลบนพื้นฐานของข้อมูลที่ถูกต้อง” นั้นยากที่จะเกิดขึ้น

“แต่ความจริงก็คือ” เขากล่าว “เราใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพมากกว่าประเทศที่พัฒนาแล้วอื่น ๆ และสหรัฐอเมริกายังล้าหลังในผลลัพธ์”

อายุขัยเป็นกรณีในจุดโมเสสกล่าวว่า มันพัฒนาขึ้นในสหรัฐอเมริกา แต่ไม่เร็วเท่าในประเทศที่พัฒนาแล้วอื่น ๆ

เหตุผลสำหรับผลลัพธ์ที่ยากจนกว่านั้นยังไม่ชัดเจนและอาจมีความซับซ้อนโมเสสตั้งข้อสังเกต แต่เขากล่าวว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ “ผู้ป่วยในสหรัฐฯควรเรียกร้องการบริการระดับสูงกว่าที่พวกเขาได้รับ”

สำหรับการศึกษาทีมของโมเสสวิเคราะห์แหล่งข้อมูลสาธารณะหลายประเภทเพื่อดูแนวโน้มการใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพตั้งแต่ปี 1980

สิ่งที่พวกเขาพบเคาน์เตอร์ความเชื่อดั้งเดิม ประการแรกการเพิ่มขึ้นของราคาเป็นแรงผลักดันให้ค่าใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพเพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 2543 โดยเฉลี่ยราคาของยาและอุปกรณ์เพิ่มขึ้นประมาณ 4 เปอร์เซ็นต์ต่อปีโดยเฉลี่ย ค่าใช้จ่ายของโรงพยาบาลเพิ่มขึ้นเช่นเดียวกัน ในขณะเดียวกันค่าใช้จ่ายในการบริหารที่แพทย์และโรงพยาบาลใช้จ่ายเพื่อรับเงินจาก บริษัท ประกันและผู้ป่วยเพิ่มขึ้นเกือบ 6% ในแต่ละปี

และ “กลไกตลาด” ไม่เข้ามาเล่น “ ผู้ป่วยไม่เคยเห็นค่าใช้จ่ายเหล่านี้ร้อยละ 90” โมเสสกล่าวและแม้กระทั่งแพทย์อาจไม่ทราบว่ามีค่าใช้จ่ายในการรักษาเท่าใด ยกตัวอย่างเช่นอุปกรณ์ทางการแพทย์เช่นอุปกรณ์หัวใจฝังในโรงพยาบาลได้ลงนามในข้อตกลงการรักษาความลับกับผู้ผลิตที่ป้องกันไม่ให้พวกเขาแบ่งปันข้อมูลราคา

การค้นพบอีกอย่างหนึ่งที่อาจทำให้คนไข้หลายคนประหลาดใจ: ชาวอเมริกันจ่ายค่ารักษาพยาบาลที่น้อยลงเรื่อย ๆ

ในปี 2554 ผู้บริโภคมีค่าใช้จ่ายร้อยละ 11 ของค่าใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพแห่งชาติ (ในรูปของเบี้ยประกันค่าใช้จ่ายร่วมและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ) นั่นลดลงจาก 23 เปอร์เซ็นต์ในปี 1980

และในขณะที่มีความกังวลมากมายเกี่ยวกับ boomers ทารกอายุที่รัดกุมระบบการดูแลสุขภาพตอนนี้มันไม่ใช่ผู้สูงอายุทำลายธนาคาร อาการเรื้อรังในหมู่คนอายุน้อยกว่า 65 ปี – จากโรคหัวใจไปจนถึงความดันโลหิตสูงถึงปวดหลัง – บัญชีสำหรับสองในสามของค่าใช้จ่ายในการดูแลสุขภาพการศึกษาพบ

“ การเจ็บป่วยเรื้อรังเป็นปัญหาสำหรับทุกคนไม่ใช่แค่ผู้สูงอายุ” โมเสสกล่าว สำหรับคนทั่วไปเขากล่าวเสริมว่านี่เป็นอีกหนึ่งสิ่งเตือนใจให้ติดตามวิถีชีวิตที่มีสุขภาพดีเพื่อลดโอกาสในการพัฒนาปัญหาสุขภาพทั่วไปเช่นความดันโลหิตสูงคอเลสเตอรอลสูงและเบาหวาน

แต่ไม่มีใครพูดว่าอาหารสุขภาพและการออกกำลังกายกำลังจะแก้ไขปัญหาการดูแลสุขภาพของสหรัฐอเมริกา ว่าพระราชบัญญัติการดูแลราคาไม่แพงจะทำให้บุ๋มยังคงที่จะเห็นโมเสสกล่าวว่า

ดร. โจชัวชาร์ฟสไตน์รัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุขของแมรี่แลนด์กล่าวว่าอาจเป็นไปได้ กฎหมายให้ความยืดหยุ่นมากขึ้นในการระบุ “วิธีการใหม่ ๆ ” ในการลดค่าใช้จ่ายตาม Sharfstein ผู้ร่วมเขียนบทความที่ตีพิมพ์พร้อมการศึกษา

ในรัฐแมรี่แลนด์ Sharfstein กล่าวว่าคณะกรรมการอิสระได้กำหนดราคาโรงพยาบาลมาตั้งแต่ปี 1970 และตอนนี้รัฐของเขากำลังวางแผนที่จะทำให้โรงพยาบาลใช้จ่ายจากการเติบโตเร็วกว่าเศรษฐกิจ มันก็ควรที่จะลดแรงจูงใจสำหรับโรงพยาบาลเพื่อดำเนินการขั้นตอนมากขึ้นและให้รางวัลแทนพวกเขาสำหรับการดูแลที่มีคุณภาพดีขึ้น

“ เราจำเป็นต้องมุ่งสู่สิ่งจูงใจเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ” Sharfstein กล่าว

การกำหนดค่าใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพให้เติบโตไม่มากไปกว่าเศรษฐกิจควรเป็นเป้าหมายระดับชาติตามดร. เอเสเคียลเอมมานูเอลประธานด้านจริยธรรมทางการแพทย์และนโยบายด้านสุขภาพที่มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียในฟิลาเดลเฟีย

“ มันต้องการให้เรายืดมันจะต้องให้เราคิดใหม่เกี่ยวกับระบบปัจจุบัน” เอ็มมานูเอลซึ่งเป็นผู้เขียนคำวิจารณ์ในวารสารฉบับเดียวกันกล่าว แต่เขากล่าวเสริมว่า “เป็นไปได้” เพื่อให้มั่นใจว่าการใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพต่อคนเพิ่มขึ้นไม่เร็วกว่าผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ

พร้อมด้วยรัฐแมรี่แลนด์เอ็มมานูเอลกล่าวว่ารัฐแมสซาชูเซตส์และรัฐอาร์คันซอใช้แผนการลดต้นทุนโดยมีเป้าหมายในใจเพื่อให้เกิดขึ้นในระดับชาติเขากล่าวว่า “คนแรกต้องยอมรับว่ามันเป็นเป้าหมายที่คู่ควร”

มันจะเกิดอะไรขึ้น? Emanuel กล่าวว่าวิธีหนึ่งคือการลดจำนวนการดูแลในโรงพยาบาลและย้ายไปยังสถานที่ที่มีค่าใช้จ่ายน้อยกว่ามากรวมถึงบ้านของผู้คน

มีแบบอย่างของเป้าหมายดังกล่าว Emanuel ตั้งข้อสังเกตว่าสองสามปีที่ผ่านมาในปี 1990 การใช้จ่ายด้านการดูแลสุขภาพของสหรัฐฯเติบโตขึ้นตามอัตราเศรษฐกิจโดยประมาณ นั่นคือเมื่อแผนการดูแลที่มีการจัดการได้รับการ จำกัด การใช้จ่าย แต่ความไม่พอใจของแพทย์และผู้ป่วยที่มีข้อ จำกัด ของการดูแลจัดการเช่นการอนุมัติก่อนการทดสอบและการรักษานำไปสู่ ​​”ฟันเฟือง” Emanuel กล่าว

ถึงกระนั้นเขากล่าวว่าเขาคิดว่าบทเรียนได้รับการเรียนรู้ตั้งแต่เวลานั้นและเป็นที่รู้จักมากขึ้นในตอนนี้เกี่ยวกับการควบคุมต้นทุนหลักที่ต้องทำ “ ฉันไม่คิดว่าเราจะมีฟันเฟืองแบบเดียวกัน” Emanuel กล่าว