ระหว่างปี 2547-2550 ผู้วิจัยวิเคราะห์ความสามารถในการมองเห็นของผู้ป่วยต้อหินชายและหญิง 30 รายอายุ 39 ถึง 79 ปี

ตาเกือบทั้งหมดมีโรคต้อหินทั้งสองข้าง สร้างความเสียหายต่อเซลล์ปมประสาทที่สำคัญใน

บริเวณจอตาของตาแต่ละข้างมีตั้งแต่อ่อนไปจนถึงรุนแรงเช่นเดียวกับการสูญเสียการมองเห็นที่เกี่ยวข้อง

ผู้ป่วยถูกสุ่มแบ่งเป็นสองกลุ่มขนาดเท่ากัน เป็นเวลาสามเดือนกลุ่มหนึ่งได้รับคอมพิวเตอร์ “ฝึกอบรมการฟื้นฟูวิสัยทัศน์” สองครั้งต่อวันหกวันต่อสัปดาห์เป็นเวลา 30 นาทีโดยมีการฝึกอบรมที่มุ่งเน้นที่ตาด้วยวิสัยทัศน์ที่ไม่ดี

การประชุมที่เชื่อมโยงกับการเพิ่มการมองเห็นนั้นเกี่ยวข้องกับการติดตามจุดแสงบนหน้าจอที่มืดขณะที่พวกมันเคลื่อนไหวในแบบควบคุมที่ออกแบบมาเพื่อกระตุ้นศูนย์การมองเห็นส่วนปลายที่ได้รับความเสียหายจากโรค ตลอดการศึกษาความยากของแต่ละเซสชันถูกปรับตามความคืบหน้าของผู้ป่วยแต่ละราย

ในทางตรงกันข้ามกลุ่มที่สองเข้าร่วมในเซสชันคอมพิวเตอร์ที่ขอให้พวกเขาระบุการขึ้น / ลงและการวางแนวขวา / ซ้ายของวัตถุบนหน้าจอ วัตถุเหล่านี้ถูกวางอย่างมีกลยุทธ์เพื่อกระตุ้นเฉพาะศูนย์การมองเห็นส่วนกลางที่ไม่ได้รับความเสียหายจากโรค

ผลลัพธ์: จากการวัดความไวในการตรวจจับด้วยสายตาทั้งหมดความสามารถในการมองเห็นจุดที่เพิ่มขึ้นอย่างเด่นชัดในกลุ่มฝึกอบรมการฟื้นฟูสายตา

Sabel ตั้งข้อสังเกตว่าเวลาในการตอบสนองด้วยสายตาเร่งความเร็วจาก 580 มิลลิวินาทีเป็น 540 มิลลิวินาทีในกลุ่มฝึกอบรม และความสามารถในการตรวจจับสิ่งเร้าทางสายตาได้อย่างเหมาะสมนั้นมาจากระดับก่อนการฝึกอบรมที่ 37 เปอร์เซ็นต์เป็น 44 เปอร์เซ็นต์

“ การฝึกอบรมเสริมสร้างการเชื่อมต่อของสมองที่ยังคงมีชีวิตรอดหลังจากความเสียหาย” Sabel กล่าวอธิบายว่าการออกกำลังกายช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพของระบบประสาทที่สำคัญต่อการมองเห็น ซึ่งหมายความว่าแม้ว่าดวงตาที่ได้รับความเสียหายจากโรคต้อหินจะส่งข้อมูลการมองเห็นน้อยไปยังสมอง แต่สมองจะสามารถตีความและปรับปรุงสิ่งที่ได้รับได้ดีขึ้น

อย่างไรก็ตาม Sabel เตือนว่าการฝึกฝนจะไม่เป็นประโยชน์กับผู้ป่วยโรคต้อหินทุกคน

“ ผู้ป่วยที่มีวิสัยทัศน์น้อยหรือไม่มีผู้ใดเหมาะสม” เขากล่าว “แต่ผู้ป่วยส่วนใหญ่ไม่มีการขาดดุลอย่างรุนแรงดังนั้นเกือบทั้งหมดจะมีสิทธิ์”

ดร. อัลเฟรดซอมเมอร์ศาสตราจารย์จักษุวิทยาที่โรงเรียนแพทย์ Johns Hopkins University ในบัลติมอร์เตือนกับการค้นพบที่มากเกินไป

“[ในขณะที่] อาจเป็นไปได้ว่าผลลัพธ์เหล่านี้เป็น ‘จริง’ ยังเป็นไปได้ว่ารูปแบบของการฝึกอบรมที่ผู้ป่วยได้รับนั้นคล้ายกับขั้นตอนการทดสอบจริงที่พวกเขาใช้ตัดสินการตอบสนอง ผู้ป่วยจะเป็น ‘ผู้ทดสอบที่ดีกว่า’ “เขากล่าว

ผู้ป่วยไม่ควรคิดว่าโรคต้อหินของพวกเขาจะหายขาด “เป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องเข้าใจว่าแม้ว่าผลลัพธ์เหล่านี้จะแสดงให้เห็นถึงการปรับปรุงความไวต่อแสงที่มองเห็นและประมวลผลโดยเซลล์และการเชื่อมต่อระบบประสาทที่มักไม่ตอบสนองต่อพวกเขา แต่ก็ไม่ได้นำเซลล์ที่ตายแล้ว Sommer เน้น “หรือมันคือการปรับปรุงความสามารถของผู้ป่วยที่จะเห็นภายใต้สถานการณ์ปกติแบบวันต่อวัน”

กุญแจสำคัญในการควบคุมโรคต้อหินเขาเสริมว่า “ยังคงตรวจจับได้เร็วโดยจักษุแพทย์ที่มีการแทรกแซงทันทีและการติดตามผลระยะยาวเพื่อพยายามปกป้องและรักษาเซลล์ปมประสาทที่เหลืออยู่”