เด็กชายคนหนึ่ง  เป็นแค่คนๆ นึงที่ไม่ได้เพอร์เฟคอะไร

หน้าตาไม่หล่อ เรียนก็ไม่ได้เก่งเทพ เอาตัวรอดไปวันๆ ได้

เป็นแค่เด็กชายคนนึงที่ไม่ได้มีความใฝ่ฝันว่าอยากเป็นอะไรตั้งแต่เด็ก

ไม่ได้โดนสังคมหรือครอบครัวบังคับให้เรียนหรือเป็นอะไรตามใจ

เด็กชายคนนี้เป็นเด็กต่างจังหวัดที่ชีวิตอยู่แต่กับสิ่งสวยงาม

ไม่โดดเรียน ไม่ทำตัวนอกลู่นอกทาง

โตขึ้น เด็กชายคนนี้แค่ใช้ของมหัศจรรย์เป็น แต่เด็กชายไม่รู้ด้วยซ้ำว่า

เด็กชายอดทนเรียนจนใกล้จะจบเต็มทีแล้ว จนรู้ว่า

ของมหัศจรรย์ชิ้นนั้นทำได้อย่างไร

เด็กชายคนนี้ใกล้จะได้กลับไปมอบของขวัญที่พ่อแม่อยากได้

นั่นคือ ความรู้ในการสร้างสิ่งมหัศจรรย์ มันคือสิ่งที่พ่อแม่ให้เด็กชายไม่ได้

แต่ท่านต้องการให้มันอยู่กับเด็กชายตลอดไป  เพื่อการเดินทางต่อไปในอนาคต

ซึ่งระหว่างเดินทางอยู่ในวังวนของความรู้ เด็กชายก็คว้าประสบการณ์มากมาย

ได้เจอเพื่อนใหม่ มิตรภาพใหม่ มีความสุขในโลกของมิตรภาพใบนั้น

และมีความสุขกับวังวนของโลกแห่งการเรียนรู้ใหม่ๆ

ใกล้เวลาแล้วที่เด็กชายต้องเปลี่ยนผ่านไปเป็นคนที่ต้องเดินด้วยขาของตัวเอง

แต่เคยได้ยินกันไหม “ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อน”

ผู้ใหญ่ย่อมรู้ดีว่าทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่างเป็นอย่างไร

เด็กชายอยากออกไปผจญโลกกว้าง อยากลองเจ็บบ้าง ล้มบ้าง

อยากเจอโลกของมิตรภาพใบใหม่ เจอโลกที่โหดร้ายเกิน

และโลกที่ทำให้เด็กชายรู้จักเข้มแข็ง และรู้จักอดทนต่อการใช้ชีวิตบนโลกใบนี้

ผู้ใหญ่ห้ามปรามเด็กชายว่า “โลกใบนี้มันน่ากลัว อย่าไปเลย กลับมาที่เดิมดีไหม ?”

เด็กชายคนนี้เดินมาไกลมาก ไกลพอที่เดินกลับไปยังจุดเดิมไม่ได้แล้ว

ทางเดินที่เด็กชายเดินมาไม่เหมือนเดิมตั้งแต่เริ่มออกเดินแล้ว

แต่ใช่ว่าเด็กชายอยากจะเดินไปเรื่อยเปื่อยอย่างไร้จุดหมาย

เด็กชายสัญญากับตัวเองว่า จะกลับไปยังจุดเดิม เมื่อเด็กชายเดินทางจนเหนื่อย

เด็กชายเหนื่อยที่จะผจญภัยเมื่อไหร่ ก็จะขอเดินกลับยังที่ที่เด็กชายเดินจากมา

เด็กชายขอแค่ได้ลองทำอะไรใหม่ๆ ทำทุกสิ่ง ดูบ้าง อย่างใจที่เด็กชายหวังไว้

เหนื่อยเมื่อไหร่… สัญญาว่าจะกลับไปยังจุดที่เดินออกมา

และกลับไปพร้อมสิ่งที่ทำให้คนที่ปล่อยตัวจากจุดเริ่มต้นได้ภูมิใจอย่างแน่นอน 🙂